Op 15 december 2016 is de Koning Willem-Alexandertunnel geopend door Minister Melanie Schultz van Haegen (Infrastructuur en Milieu). De tunnel is bijzonder omdat deze uit vier tunnelbuizen bestaat: twee boven voor het lokale verkeer met Maastricht (de N2) en de twee onderste voor het doorgaande verkeer (de A2). Bovenop de tunnelbuizen komt 'de Groene Loper' met een parkachtige inrichting en een 50 km/uur weg, fiets- en voetpaden.
Het gehele verkeerssysteem is in de afgelopen jaren aangepast aan deze tunnel. De A2 en de A79 zijn omgebouwd. ​Hieronder twee video's over de Groen Loper (links) en over de te kiezen routes (rechts).

  

Verkeersveiligheidsaudit leid tot verbeterslag
Alle zaken die niet in orde waren zijn afgelopen half jaar aangepast en nu hebben we bij deze laatste verkeersveiligheidsaudit beoordeeld of de maatregelen en aanpassingen voldeden. Voor een belangrijk deel zijn de knelpunten opgelost:

Het nut van het uitvoeren van verkeersveiligheidsaudits is in dit project bevestigd. Rijkswaterstaat hecht veel waarde aan de beoordeling door onafhankelijke verkeersveiligheidsauditoren. Waarvan acte.
​

Als ik vandaag na een goede nachtrust in het appartement beneden kom, zijn de twee collega’s al op en druk bezig achter hun laptop. Pardon? Het is zondagmorgen kwart over zeven. Wat is er aan de hand? Rogier blijkt al druk te zijn omdat vanmorgen Craig, het hoofd van de adviesgroep Transport UK-north uit Engeland arriveert. Steve is al druk omdat Craig zijn directe baas is en hij hem welkom wil heten. OK, twee drukke collega’s dus die nog niet ontbeten hebben. Om half acht stapt Craig het appartement binnen na een directe vlucht uit London. Ik heb hem in 2008 in Birmingham ontmoet tijdens een kennismaking tussen de NL- en UK-collega’s. Hij is geen steek veranderd.

Geen printer?
Na mijn ontbijt reizen Steve en ik naar het kantoor. We moeten nog de presentatie printen en andere dingen die we vanmorgen uitdelen aan de klant. Vandaag gaan we naar het kantoor van Hyder, het adviesbureau uit de UK dat de stad Jeddah heeft ingehuurd om de vier projecten aan te besteden en te begeleiden. Uiteraard hebben we op het moment suprême problemen om de draadloze printer aan de praat te krijgen. Dat is altijd zo als de wet van Murphy om de hoek komt kijken. Maar deze printer blijkt ook e-mails te kunnen verwerken! De eerste PDF rolt er geprint en wel uit – dat is dus de manier in dit kantoor… Om 11 uur hebben de we afspraak op het kantoor van Hyder, dat in het stadhuis gehuisvest is. Het stadhuis staat aan de andere kant van de stad en is een half uur rijden; zegt Ghylem, onze chauffeur. Natuurlijk is deze zondag hier een gewone werkdag en is het (weer) druk in de stad; alsof het een maandagmorgen in Nederland is. 

Iedereen gaat naar het werk en de files stapelen zich op. Ghylem weet uiteraard een binnendoor route, maar dat weten meer (taxi)chauffeurs… Tegen 11 uur zien we het stadhuis in de verte liggen – maar moeten nog wel even een  4-strooks rotonde passeren (10 minuten vanwege  al dat weven op de rotonde en een politieagent die de boel even stilzet) waar ze met 6 rijen dik doorheen willen. Ook ontmoeten we nog een verkeerslicht (130 seconden rood). We komen pas na 11 uur aan. 

Niet welkom?
Er is hier geen hoofdingang of ingang voor bezoekers. De ‘voordeur’ is alleen voor de burgemeester in het pand aangebracht. Wij moeten via de parkeergarage en meelopen met de stroom ambtenaren We lopen met hen mee en gaan via een achteraf deurtje naar binnen. Je zou het bij een eerste bezoek niet direct vinden, maar Ghylem wijst ons de weg. Er is hier ook geen receptie in het stadhuis waar je je aanmeldt en de gastheer je ophaalt. Nee, hier zit een bewaker die medewerkerspasjes “controleert” of de “uitnodigingspapieren” voorzien van stempels en handtekeningen wil zien (die we enkele dagen voorafgaand aan het bezoek eigenlijk hadden moeten regelen, maar niet wisten dat dat moest). Beide toegangs-bewijzen hebben we niet en dat blijkt ook niet erg te zijn. Van Rogier begreep ik dat niemand die papieren heeft omdat het teveel gedoe is. Bezoekers en ambtenaren lopen gewoon door langs de bewaker; die kijkt niet eens…. Dus ook wij lopen met een stalen gezicht door het poortje en we zijn binnen! We gaan met de lift naar de 10e etage. In de lift staan allemaal Saoediërs met baarden en snorren in witte jurken en rood-witte hoofddoeken op. Steve en ik voelen dat we uit de toon vallen met ons colbert en stropdas. Best warm eigenlijk, ineens lange mouwen en een stropdas omgeknoopt. Op etage 8 stapt nog iemand in en zegt ‘yawmoeka said’. De hele lift, behalve Steve en ik, antwoorden vrij hard in koor ‘yawmoeka said’ - goedemorgen. Steve en ik kijken elkaar aan. OK, dat is dus gebruik hier.

Geen koffie?
We stappen om 11.15 uur het kantoor van Hyder binnen. Ze huren een deel van deze etage en we staan direct op de werkvloer waar 10 mensen onverstoord doorwerken. Niemand kijk op en niemand vraagt met wie we een afspraak hebben. OK, toch even afstappen op zo’n doorwerker en we worden mee genomen naar de hoek van de L-zaal. Nog zo’n zaal met doorwerkers en aan het eind ervan staat een hok met daarin de baas, Brett. Een forse man uit Wales (Steve heeft hem even gecheckt op LinkedIn) die de boel hier duidelijk onder controle heeft. We maken kennis. De eerste vraag van hem is of we een beamer nodig hebben. Ja dus. Die hebben ze niet. OK, in een kantoor met zo’n 30 man (ook hier geen vrouwen) is dus geen beamer beschikbaar?? Vreemd. 

Maar, er kan wel een beeldscherm geregeld worden…. Ja, prima – doe dat dan maar. Ergens van een nog leeg bureau wordt een beeldscherm losgetrokken en wij lopen alvast naar het vergaderzaaltje. We starten de boel op en zijn binnen enkele minuten klaar. Waar blijft de rest? Naast Brett verwachten we nog drie mensen, maar niemand komt opdagen, ook Brett is verdwenen. We wachten en wachten en kijken de zaal met doorwerkers over. Waar blijven die lui en waarom laten ze hun gasten wachten? Is het tactiek? Is het laten zien wie de baas is? OK, daar komen ze (pas). We starten dus daadwerkelijk om 11.30 uur. Gastheerschap moeten ze echter nog leren. Geen kan koffie of thee, zelfs geen fles water voor de dorst. Ik krijg langzaam warme oksels in dit jasje met dasje.

Steve doet de introductie en Brett hakt er meteen vijf minuten op in. Of we weten hoe het er hier aan toegaat en dat de infrastructuur in Jeddah grote aanpassingen nodig heeft en dat hij veel van ons als
verkeersveiligheidsauditors verwacht. De toon is gezet. We lopen onze presentatie door en blijken wat open deuren in te trappen; iets dat Steve in de introductie al heeft aangegeven. Er schuift ineens een vijfde man aan. OK, welkom. Er ontstaat toch een levendige discussie over wat wij denken dat nodig
is en de vijf mannen onderschrijven dat gelukkig. Er blijkt toch iets van een gezamenlijk doel te zijn: verbetering van de huidige infrastructuur en van de verkeersveiligheid. Ook wordt onderkend dat de rijopleiding, educatie en het verkeersgedrag van de Jeddah-ers moet veranderen én de politie meer moet
handhaven en bonnen uitdelen. Gedurende het overleg voel ik m’n oksels steeds meer gaan klotsen. Wat heb ik het warm. Maar tegen het einde van de presentatie nog m’n jasje uitdoen? Dat doe ik natuurlijk niet.

Na afloop van het overleg schudden we handen en weg zijn de mannen. Wij blijven verbouwereerd achter. Niet napraten of nog wat nader kennismaken? De vijf mannen hebben blijkbaar belangrijker dingen te doen. Ik kijk naar buiten en vanaf de 10e etage heb ik een mooi uitzicht over de omgeving. Dit was dus de kennismaking met de opdrachtgever. Buiten doe ik snel m’n stropdas af en jasje uit. Het is alweer mooi weer het het blijft maar warm. Rogier en Craig halen ons op en we rijden naar het airco-appartement. Gelukkig tijd om even op een lagere lichaamstemperatuur te komen.

Geen kamelen?
Vanmiddag heb ik eindelijk even vrijaf. Het werk is gedaan. Ik turf de dagen: vanaf maandag 5 mei tot vandaag, zondag 18 mei heb ik geen weekend gehad. Morgen vlieg ik terug naar huis en dinsdag 20 mei is om 9 uur alweer de eerstvolgende afspraak. Ik neem mij voor om a.s. woensdag m’n vrije tijd in te halen. Het wordt anders te gek.

Rogier heeft aangeboden om Steve en mij op deze vrije zondagmiddag mee te nemen naar de woestijn om kamelen te zien. Dat is aan de ene kant leuk, maar aan de andere kant ook weer twee uur in de auto. Toch ga ik mee omdat je niet elke dag een woestijn met kamelen kunt zien. Uiteindelijk rijden we 90 kilometer over de snelweg heen en zien totaal drie kamelen als stipjes in de verte. Dan draaien we maar om en rijden dezelfde weg weer terug. Ik zie twee van de drie kamelen die we al eerder zagen. Een foto maken met 120 km/uur is niet gemakkelijk en het lukt mij niet de beesten op de foto te krijgen. Wel passeren we tenten waarin waarschijnlijk bedoeïenen wonen. Daarvan een foto maken lukt wel.

Geen taxi?
Op de terugweg stappen Steve en ik uit bij de Red Sea Mall om wat souvenirs te zoeken. De Mall is zo groot dat we eigenlijk verdwalen maar tijdens het verdwaalt zijn vinden we dan toch de enige winkel waarnaar we op zoek waren. Tevreden lopen we naar buiten en mijn bril beslaat van het temperatuurverschil en groot verschil in luchtvochtigheid. Bij de weg langs de Mall rijden normaal veel taxi’s maar nu niet. We besluiten dan maar te gaan lopen (20 minuten in de warmte is niet zo aantrekkelijk vooruitzicht) maar gelukkig komt er na 5 minuten lopen toch een taxi aan. We stappen in en vragen de prijs voor de korte rit (4 á 5 minuten). De taxichauffeur vertelt dat het een ‘vrije gift’ is omdat hij toch al de kant op reed die wij op moeten. Ondertussen laat jij vallen dat hij de taxi dagelijks huurt van de firma voor 140 SAR (± €25,-) en maar moet zien dat hij dat geld er dagelijks uithaalt. We sponseren hem met 10 SAR (± €2,-) voor de rit en hij is tevreden.

In het appartement pak ik m’n koffers al zo ver mogelijk in. Straks ga ik met Rogier mee naar het Britse Consulaat. Daar is een ‘Wellfare-meeting’ en ik ben nieuwsgierig hoe dat er uit ziet. Dit is de verdekte term om bijeen te komen met geloofsgenoten in Jeddah die niet in de moskee komen. Het consulaat is
Brits grondgebied en stelt de zaal beschikbaar. Vooraf ben ik door Rogier aangemeld omdat ze willen weten wie er binnen stapt. De meeting is hartelijk en open. We zingen en luisteren. Dit uur vormt een mooie afsluiting van deze week.  

Om 21.00 uur gaan we met z’n vieren nog even eten in de Red Sea Mall en om 22.30 uur duik ik m’n bed in. Morgen om 3.40 uur gaat de wekker. Om 4 uur staat Ghylem op de stoep en om 6.15 uur gaat het vliegtuig. Het is warm in m’n slaapkamer. Vanmorgen ben ik vergeten de airco op 21 graden te zetten. Het is nu zweten en moeilijk de slaap te vatten…

We zijn hier om voor de vier projecten een verkeersveiligheids-audit te doen, waarbij we nu in een pre-auditfase de huidige situatie in ogenschouw nemen.
De klant, dus de stad Jeddah, heeft in het eisenpakket laten opnemen dat de audits worden gedaan volgens de standaards uit Groot Brittannië. Gelukkig is Steve, van ons kantoor in Birmingham, auditleider en kent die standaards erg goed kent. Hij is er ook erg nauwgezet in en volgt de voorschriften precies. Ik ben er inmiddels achter dat de UK-audit rapportage uitgebreider is dan we in Nederland gewend zijn. Altijd goed om bij te leren dus.
Zo hoort in de UK-audit bij elke auditfase een veldbezoek, ook als je alleen maar het nieuwe ontwerp beoordeeld. De inpact op de omgeving is daarbij een belangrijk aspect. In Nederland kijken we wel 'buiten' om een beeld te hebben van de omgeving, maar beoordelen die bestaande omgeving niet als zodanig. Een en ander gaat in de toekomst toch veranderen.
In Jeddah beoordelen we de bestaande situatie dus wel en schrijven daar (straks) een auditrapport over; met als insteek de inpact die de verbouwing c.q. de nieuwe brug op de omgeving en het gebruik zal hebben. Vooral bij de 20 voetgangersbruggen is die inpact er voor de omgeving vanwege bijvoorbeeld de loopstromen van voetgangers.

Bij drie van de vier projecten is het nagenoeg onmogelijk om langs de route te lopen. Het zijn stads(auto)wegen met 2x4 of 2x5 rijstroken met daarnaast parlallelwegen van 2x2 of 2x3 rijstroken met chaotisch parkeren ernaast. De lengte van die tracés is veelal een kilometer of vijf. Dat is best lang lopen bij 35 graden Celcius... En omdat we geen fiets bij ons hebben en we er hier ook geen kunnen huren, doen we die schouwingen met de auto en filmen alles op video. Per project vergt dat een 2 á 3 uur en is daarmee in een ochtend gedaan. De eerste dag was voor ons een soort van proefdraaien en die route hebben we vandaag nogmaals gedaan.

betekent dat we naar de andere kant met de auto moeten en daarvoor vaak enkele  kilometers rijden. Gelukkig hebben we voor het vervoer onze collega / chauffeur Ghylem die ons door het verkeer loodst en de stad op z'n duimpje kent. Hij komt uit Pakistan, maar woont en werkt al 30 jaar in Jeddah. Ikzelf zou niet graag in Jeddah rijden; dat is echt van een andere orde dan in Nederland; maar daarover heb ik in eerdere blogs al iets verteld.

Elke dag hebben we tot nu toe vijf locaties van de nieuwe voetgangersbruggen op deze manier kunnen bekijken. Dat is wel de max. En dus al 30 keer de auto uitgestapt en weer ingestapt. Telkens een klap met de hamer. 

Tja, best leuk hoor om hier buiten te kijken.

Eerst maar wat uitgeslapen. Ik wordt wakker en zie dat het appartement dicht bij de zee, de Rode Zee, ligt. Misschien is het maar 250 meter. Het uitzicht op palmbomen, zwembad en zee geeft mij een vakantiegevoel. Maar een vakantie zal het deze week niet worden vrees ik. Jeddah is niet echt ingesteld op (westerse) toeristen….

De ochtend met Steve verder kennis gemaakt (we hadden elkaar nog niet eerder ontmoet) en samen hebben we in een lunchroom eerst maar een ontbeten. De rest van de ochtend hebben we nagedacht over de indeling van de komende week. Wat gaan we hier eigenlijk op welke dag doen? De stad is groot; ongeveer 3 keer Rotterdam in oppervlakte (12 x 45 km). We zullen dus vervoer nodig hebben om de locaties van de projecten te bekijken.

Dan maar eens een wandeling maken naar de andere collega's die daadwerkelijk aan de projecten hier werken. Zij hebben twee appartementen op 5 minuten loopafstand. Als we buiten stappen merk ik dat de airco binnen het goed doet. De warmte omhult mij als een voorverwarmde deken. We steken de straat voor ons appartement over. Daar rijdt het verkeer gewoon met 80 km/uur doorheen. Ook al is het niet druk, dan bestaat een lokale straat eigenlijk altijd uit minimaal 2 rijstroken per richting met een brede middenberm daartussen. Oversteken kan op een zebra, maar niemand die voor je stopt; allen een taxichauffeur toetert en vraagt in het voorij rijden of we geen taxi nodig hebben? Hij zal wel denken: "twee westerse mannen die hier over straat lopen in deze hitte, dat is niet normaal - wat een losers, ze hebben niet eens een auto".

De collega's ontvangen ons hartelijk en we praten wat over de reis en de projecten. 's avonds met de aanwezigen (7 man) eten bij een pizzeria. We moeten voor 19.45 uur binnen zijn omdat om 20.10 de rolluiken tijdelijk zullen sluiten: het is om 20.22 uur gebedstijd. Gasten die in het restaurant zijn mogen blijven eten, maar nieuwe gasten mogen er niet in. Om 20.45 uur gaan overal de rolluiken weer open - de gebedstijd is voorbij. Na de pizza nog een koffie en dan te bed.

De dag begint al vroeg als ik om 8 uur vertrek. Het zal een dag van wachten worden, zo schat ik in. Op de metro wachten, op Rotterdam Centraal wachten op de trein, op Schiphol 3 uur wachten totdat het vliegtuig vertrekt. Tot slot blijkt het vliegtuig na de tussenstop in Amman pas met een uur vertraging te vertrekken. Ik wacht rustig af en lees een boek. In Jeddah kom ik
om 23.15 uur locale tijd aan (het tijdsverschil met Nederland is één uur en dat valt nog te overzien). Dan moet ik nog ‘even’ door de paspoort controle. Daar
blijkt een lange rij te staan; wat zeg ik, zes lange rijen van geduldig wachtende mensen. Van iedereen wordt een foto gemaakt en vingerafdrukken genomen; ook van mij. Het schiet niet echt op. Ik sta ruim 45 minuten in de rij te wachten. De koffers zijn dan gelukkig al op de lopende band verschenen en ik loop naar buiten. Daar staat mijn chauffeur (Ghylem) die mij ophaalt en naar het appartement brengt geduldig te wachten. Conclusie: Reizen is wachten. 

Ondertussen is er ook veel te zien. Medereizigers die geheel anders gekleed zijn en een andere taal spreken. Op Schiphol is dat soms nog wel te volgen in het Engels of Duits. In Amman is er geen touw meer aan vast te knopen. Arabisch is niet te volgen. Ook gaan de medereizigers anders gekleed. Het wordt steeds Arabischer. De mannen in lange witte jurken met een tulband; de vrouwen steeds meer gesluierd tot geheel afgesloten. Ik vraag mij af waarom. Ik weet geen antwoord. Voor het boarden / inchecken in Amman zie ik mannen uit de toiletruimte komen met een soort gordijn / sprei om hen heen. Het is een witte doek en eenzelfde doek hebben zij om hun middel. In vliegtuig kom ik ze weer tegen en ook daar verschijnt ineens een man in zo’n zelfde witte outfit die zich in het vliegtuig heeft omgekleed. Ze gaan op bedevaart naar Mekka. Jeddah ligt daar zo’n 90 km vandaan en is de toegangspoort voor pelgrims naar Mekka. Ik veronderstel dat je als pelgrim al vóór de landing die witte kleding aan moet hebben om aan alle voorwaarden van de pelgrimstocht te voldoen.

Het appartement is groot en geschikt voor 8 personen: een hal, vier slaapkamers, vier badkamers, een woonkamer, een eetkamer, een keuken. Groot en om in te verdwalen. Ik schud Steve Bibb, mijn Engelse collega de hand. Hij is nog wakker. De airco doet het bijna goed en om 1 uur ga ik toch maar eens slapen. Wachten op morgen.

Als ik de mapjes op m'n computer met foto-momenten van vakanties, verjaardagen en andere bijzonder gelegenheden bekijk, dan vallen een paar dingen op. Het zijn bijna allemaal de gangbare momenten waarop je een fototoestel pakt. Maar er zijn toch ook een paar bijzondere mapje met foto's bij.

Reünie
Dit jaar bestond mijn lagere school 55 jaar. De school bestaat na de zomer van 2013 niet meer omdat deze dan is gefuseerd met een andere basisschool. In maart 2013 hielden we voor de laatste keer een reünie in het oude schoolgebouw. Met enkele klasgenoten terugkijken naar 'vroegur' met vele herinneringen en het bekijken van oude schoolfoto's. Altijd leuk! 

Portugal en fietsen
In de meivakantie hebben we een rondreis gemaakt door Portugal. Op de luchthaven van Porto bleek een koffer kapot en moesten we die vervangen. Na enkele dagen Porto ging de reis kris-kras door het land en kwamen we o.a. in het natuurgebied rond Mantageis, in Coimbra met Fadozangers, in Nazaré aan de Atlantische Oceaan, in Sintra met vele paleizen en in Lissabon met o.a. de Vasco de Gama toren en -brug. 
M'n broer Jacob verhuisde in juli met zijn vrouw Hester naar Istanbul. Zij wordt de plaatsvervangend Consul en Jacob vliegt regelmatig tussen Turkije en Nederland heen en weer.
De zomervakantie hielden we dichter bij huis. We zijn gaan fietsen rondom Groesbeek (Gld) en rondom Margraten (Lb). Marion bleek deze twee weken last te krijgen van een, wat later bleek, hernia. Precies op dezelfde plek en rugwervel zoals in 2010. 

Marion met hernia
Vanwege een ongelukkige samenstelling van de pijnstillers met andere medicijnen sloeg haar hart op hol en lag ze eind augustus ineens op de hartbewaking. Gelukkig mocht ze na snel weer naar huis, maar al met al is ze enkele maanden thuis gebleven van haar werk. In november is ze weer gaan proberen te werken en vlak voor Kerstmis lijkt alles redelijk goed in orde en werkt ze weer voor 100%. Gelukkig maar. Voor mij betekende dit afgelopen half jaar een wat zwaardere inzet in het huishouden, wasmanden naar zolder tillen, etc. 
Eind september bereik ik een mooie leeftijd: 50.

Werk
Mijn werkgever, Royal Haskoning fuseerde op 1 juli 2012 met DHV tot Royal HaskoningDHV. We hebben er sindsdien bijna 4.000 collega's bij. De fusie is al in 2012 voorgenomen en voorbereid waardoor we op 1 januari 2013 met een totale gereorganiseerde nieuwe organisatie van start gaan. Mijn werk blijft ongeveer hetzelfde, al word ik benoemd tot 'Leading Professional Road Design and Traffic Safety'. Een soort kennis- en ambassadeurs-functie vanuit ons bureau. Dat is mooi en daarmee ben ik één van de 60 Leading Professionals binnen het bedrijf op een totaal van ± 7.500 medewerkers. De laatst jaren heb ik mij toegelegd op de relatie tussen wegontwerp en verkeersveiligheid. 

Dit jaar deed ik (vaak bij nacht en ontij) 40 verkeersveiligheidsaudits en op 29 november 2013 rondde ik mijn 100e auditrapportage af! In mei 2013 haalde ik m'n VCA-diploma dat nodig is om op een autosnelweg te mogen rondlopen (en keren en uitstappen en foto's maken = leuk!).
Veel van de audits deed ik voor de aannemer A-Lanes-A15 waar wij als bureau meelopen in de verbouwing van de A15 tussen Vaanplein en de Maasvlakte. Daarnaast kwamen we ook in Zeeuws-Vlaanderen (N61), Zuid-Limburg (knooppunt Kunderberg A76-A79), Waalwijk (N261-A59), Haarlem (Houtplein) en Roermond (Koniginnelaan). Verder nog twee interne audits van het voorontwerp van de A1/A6 (Schiphol-Amsterdam-Almere) bij de aannemer op kantoor in Diemen. 
Naast deze audits deed ik enkele projecten voor CROW (vertaalslag Basiskenmerken Wegontwerp naar Handboek Wegontwerp; herziening Richtlijn Bewegwijzering; herziening Handboek Wegontwerp - deel gebiedsontsluitingswegen en 'Draagconstructies Bewegwijzering') en voor provincie Zeeland (Uitwijkroute Vlaketunnel; ontwerp 2 turborotondes en ontwerp herinrichting N57 en N59). Als docent van de cursus verkeersveiligheidsaudits mocht ik weer nieuwe mensen opleiden, deelnemen aan de workshop over 'bus op vluchtstrook' en schreef ik een blog voor de website verkeerskunde.nl. Het is een druk en bewogen jaar geweest.

In de toekomst kijken is altijd moeilijk. Voor ons gezin staan een aantal dingen al wel vast. Simone, de oudste, zal in februari klaar zijn met haar Bachalor Scheikunde. Wij zullen eind februari Jacob & Hesther in Istanbul bezoeken. In juli is de trouwdatum van m'n dochter Esther gepland. Iets moois om naar uit te kijken.

Onbekend is nog hoeveel turborotondes ik dit jaar weer zal kunnen bijtellen bij het aantal van 317 die ik tot nu toe op Google-kaart heb verzameld. Afgelopen jaar steeg het met 30 stuks!
Verder is onbekend hoeveel audits ik komend jaar weer mag uitvoeren en of we daarmee de verkeersveiligheid ietsje vergroten. Dat zou mooi zijn.

Of 2014 net zo'n bewogen jaar wordt zullen we gaan zien. Ik wens uiteraard dat het voor iedereen een goed, gezond, gelukkig én verkeersveilig jaar zal worden! 

Alhoewel 'de weggebruiker' niet bestaat proberen we hem/haar wel te informeren over de juiste route, via bewegwijzering en navigatie. Dat lukt over het algemeen best aardig. Bij aanpassingen van de infrastructuur zijn er andere middelen om de weggebruiker te informeren. Maar werkt dat ook?

De wegbeheerder plaatst motto-borden (die soms jaren langs de weg blijven staan) met informatie over het project. Daarop staat ook wanneer het totale project gereed is. Tussentijds wordt de weggebruiker geïnformeerd over de voortgang, zoals via lokale kranten en regionale TV en berichten op Internet ontbreken natuurlijk niet. Verder doet de wegbeheerder z'n best door op tekstkarren en soms op DRIP's informatie te geven via een korte tekst die dan een week of twee weken blijft staan. Tot slot is daar de site van Rijkswaterstaat, VanAnaarBeter.nl, die voor wijzigingen en afsluitingen op rijkswegen de weggebruiker op de hoogte moet stellen. Ik bekijk net die site, maar wordt niet veel wijzer wat er nu veranderd wordt en waar ik straks de afslag moet nemen om thuis te komen.... Ik zal toch niet de enige zijn die dat zou willen weten? 

Wat zou ik willen weten dan? Bijvoorbeeld:

• dat de afrit 700 meter eerder is en ik dus m'n navigatie niet meer kan gebruiken en eerder naar de rechter strook moet rijden dan voorheen;
• dat de voorsorteerstroken voor een bepaalde richting na het weekend zijn 'omgedraaid' en ik niet meer rechts, maar nu links moet rijden om de juiste richting te kiezen;
• dat er een parallelbaan en hoofdrijbaan zijn gerealiseerd en ik voortaan de parallelbaan moet nemen.

Dat soort dingen dus. En dat is ook op VanAnaarBeter.nl niet vinden. De site van de aannemer is dan nog informatiever... maar weet ik die te vinden als 'gewone weggebruiker'? Waarschijnlijk niet. Ik ben benieuwd hoe het op de eerste dag na de openstelling gaat. Ik verwacht dat er veel mensen de afslag zullen missen en elders zullen moeten keren. Ik verwacht ook dat er veel onzeker gedrag zal zijn met alle nare gevolgen van dien. 
OK, na een week is iedereen wel weer gewend aan de nieuwe situatie; maar het blijft behelpen met die tekstkarren met de standaardtekst van Rijkswaterstaat 'Let op! Situatie gewijzigd'. 

Gisteren, op 11 september 2012, was er in het gebouw van de Verkeerscentrale Nederland (VCNL) te Utrecht een feestje. De grootste en mooiste zaal met zicht op de beeldschermen van de verkeerscentrale regio Utrecht was gereserveerd voor de uitreiking van de eerste 10 certificaten aan RWS-verkeersveiligheidsauditoren. 
De geslaagden mogen nu "verkeersveiligheidsaudits op infrastructurele werken rijkswegennet" uitvoeren. Jazeker!
Als docent van de cursus, die door DTV Consultants is georganiseerd, én omdat ook ik geslaagd ben voor het examen was ik bij deze uitreiking aanwezig. 
Bo Boormans van DTV Consultants hield als eerste een toespraak waarin naar voren kwam dat het goed is dat Rijkswaterstaat waarde hecht aan goed opgeleide mensen en ook vasthoudt aan het bewaken van het certificaat door periodiek de auditrapporten te checken en de auditoren eventueel bij te scholen. Daarna was het de beurt aan Jos Sprangers van Rijkswaterstaat die als voorzitter van het Kwaliteitsorgaan Verkeersveiligheidsaudit (Kova) de geslaagden toesprak en ons 'keien' van mensen noemde omdat we zowel van wegontwerp, verkeerskunde als weggedrag de nodige kennis hebben. Dan het officiële moment van het handtekeningen zetten, foto's nemen en een borrelnootje met frisse borrel bij het napraten.
Morgen voer ik samen met een collega de eerste verkeersveiligheidsaudit op Rijkswegen uit ná deze certificering: we doen de audit-fase 4 (na openstelling) van de A73/A74 bij Venlo. Daarvóór heb ik al de nodige audits gedaan hoor, dit is niet de eerste voor mij. Zie voor een overzicht waar ik zoal bij betrokken was de pagina over uitgevoerde verkeersveiligheidsaudits. 

Al geruime tijd doen we als adviesbureau de verkeersveiligheids-audits voor de A15 Vaanplein - Europoort. In november 2011 is het Definitief Ontwerp getoetst op verkeersveiligheid en sindsdien zijn al 10 faseringsontwerpen op DO-niveau beoordeeld. A-Lanes-A15, de bouwer van de A15, is daarvoor onze opdrachtgever en verwerkt de bevindingen en aanbevelingen in de herziene ontwerpen. Dit waren allemaal audits die in 'fase 2' vallen. 
Vandaag, was voor het eerst op de A15 een verkeersveiligheidsaudit 'fase 3' aan de orde: net voor de openstelling. In het afgelopen half jaar is tussen Rhoon en Vaanplein een nieuwe parallelbaan met drie rijstroken gerealiseerd die tot eind 2013 als hoofdrijbaan zal gaan fungeren. Op zondagmorgen 2 september 2012 zou het verkeer omgezet worden naar deze nieuwe rijbaan zodat de huidige hoofdrijbaan vernieuwd en verbreed kan worden. Door problemen met de verkeerssignalering is dit enige tijd uitgesteld.

Links uitvoegen en links invoegen?
Het grootste issue voor de verkeersveiligheid is het brandstofverkooppunt met parkeerterrein dat op de huidige plek blijft liggen tussen de hoofdrijbaan en de nieuwe parallelweg (tijdelijke hoofdrijbaan). Via een linkse uitvoegstrook en een invoegstrook aan de linkerzijde van de autosnelweg blijft dit tankstation toch bereikbaar voor een periode van 15 maanden. Daarna wordt de vernieuwde hoofdrijbaan opengesteld en de linkse uitvoeger en invoeger opgeruimd. Uiteraard een unieke situatie in Nederland, maar niet echt anders mogelijk. Om 15 maanden het tankstation te sluiten kost uiteraard erg veel geld aan schadeclaims.

In de beoordeling van de ontwerpen is hierover al veel gesproken: door Rijkswaterstaat, gemeente Rotterdam, brandweer, politie, A-Lanes-A15 en verkeersveiligheidsauditors. Wij hebben aangegeven dat we dit eigenlijk geen goed idee vonden, maar dat gegeven de tijdelijke situatie de weggebruiker optimaal geïnformeerd moet worden over de aparte situatie. 

Op de bovenste foto is de linkse uitvoeger te zien waarbij de twee rijstroken de hoofdrijbaan zijn en daar rechts van twee invoegstroken van twee toeritten stroomopwaarts. Hier zijn doorgetrokken strepen getrokken om te voorkomen dat verkeer van de toeritten naar het tankstation zouden gaan opschuiven en de doorstroming zouden gaan frustreren. Dat is niet de bedoeling. Na de uitvoeger heeft de rijbaan totaal drie doorgaande rijstroken.
Op de foto hierboven is het einde van de invoegstrook te zien. Deze heeft de pijlen die bij een afvallende rijstrook horen maar wel met blokmarkerkering. Ook geen  gebruikelijke situatie.

Verkeersveiligheidsaudit fase 3
Vandaag hebben Wim van der Wijk en ik dus als auditors het 5 kilometer lange traject bekeken en beoordeeld of de weginrichting overeenkomt met het ontwerp en of het voor de gewone én internationale weggebruiker te begrijpen is. Staan alle borden er en staan ze op de juiste plaats? (niet allemaal); is de geleiderail goed en staat deze op de juiste hoogte? (niet overal); Is de markering aangebracht en duidelijk voor iedereen? (nog niet alles was gereed) en nog wat andere zaken.
 
We waren zeer zeker een bezienswaardigheid omdat we met de fiets op de autosnelweg rondreden tussen het werkverkeer dat de laatste hand legde aan de geleiderail, lussen slijpen voor de signalering en een heistelling voor de poeren van de portalen. Toen stopte de veiligheidsinspecteur van het werk naast ons en kwam een foto van mijn fiets maken: "Voor het eerst dat ik zie dat op dit werk deze vervoermiddelen worden gebruikt - maar daarmee is er wel een probleem. Waar hebben jullie het verplichte bordje 'werkverkeer' en waar hebben jullie het verplichte 'zwaailicht' of de alarmlichten? zitten". 
Ehh, tja, eeh, OK, nee daar hebben we geen plek voor.... We mochten wel gewoon verder met ons werk.  

Meer info over de A15 Vaanplein - Europoort op de sites A-Lanes-A15 en Rijkswaterstaat