Direct na de definitieve goedkeuring dat mijn aanvraag om aan de pilot mee te doen was goedgekeurd kwam de melding dat ik op 10 oktober 2016 met de spiksplinternieuwe BMW i3 in Amersfoort moest zijn voor de feestelijke aftrap van de pilot. Het stond dus al sinds de zomer in mijn agenda.
Maandag 10 oktober 2016 - de "dag van de mobiliteit" en de start van deze pilot.
​Totaal doen 26 leaserijders mee, inclusief de voorzitter van onze Raad van Bestuur.

Als PR-moment moeten we alle 26 in colonne een rondje rijden rond het hoofdkantoor zodat met een drone mooie opnamen gemaakt kunnen worden. Daarna mogen we plaatsnemen op het voorplein om te luisteren naar de toespraken. De voorzitter van de Raad van Bestuur, de Algemeen Directeur BMW Group Nederland en de CEO van de leasemaatschappij Alphabet Nederland houden een toespraak met goede voornemens, felicitaties en beloften. Wij zitten als publiek buiten op het voorterrein en hopen dat we snel naar binnen mogen - het is best koud zo stilzitten in de schaduw. Dan is er applaus en het sein om naar binnen te gaan. De pilot is begonnen.
​
Meer lezen over de start op 10 november 2016? Hier het persbericht.

In het voorjaar van 2016 kwam de vraag: "Wie van de leaserijders wil meedoen aan een pilot om 100% elektrisch te gaan rijden?" Daar moest ik wel even over nadenken. Wat wordt dat voor een auto? Hoeveel kilometers kan je met één opgeladen accu rijden? Hoe snel gaat het laden onderweg? Kan ik ook thuis laden en wie betaalt die kosten dan? Een aantal antwoorden kwamen snel. De actieradius zou 200 km zijn en de auto een BMW i3 met 94 Amh. Thuisladen was mogelijk en de kosten zouden worden verrekend.

Vandaag is het zover. De toekomst is aangebroken. Volgens de film "Back to the future-II" dan natuurlijk. Het is volop in het nieuws en we kijken terug op wat in 1989 gedacht werd over het jaar 2015. De serie van films spelen in 1955 - 1985 - 2015 en tot slot 1885. 
Wat is er wel van terecht gekomen en wat niet? ​Kijk hier even voor een totaaloverzicht.

• De film gaat uiteraard over Doc die zich in een vliegende auto verplaatst, met brandstof van afval, en over Marty McFly die in 2015 op een vliegende skateboard op de vlucht slaat. Het vliegend skateboard en de vliegende auto zijn inmiddels wel als prototype ontwikkeld... De toekomst is inderdaad aangebroken.​

De toekomst is dichterbij dan we denken: Solarteam TU Eindhoven deed mee met de Solar Challenge met een "gezinsauto". Foto's: @SolarEHV

Gisteren heb ik mijn kast op mijn werk opgeruimd; we gaan intern weer eens verhuizen. De zomerperiode blijkt daarvoor telkens een goed moment, want het is een minder drukke tijd met weinig afspraken en oplevering van studieresultaten. De stapels tekeningen die we voor de verkeersveiligheidsaudits hebben geplot en gebruikt kunnen weg. Maar daarnaast staat daar ook het bakje "De verkeerskundige leeshoek" met de vaktijdschriften. Ook die stapel kijk ik maar eens door. Ik kom koppen met grote letters op de kaften tegen, zoals "Files zijn een keuze", "Smart mobility als antwoord op de veranderende wereld", "Opleidingen - jongeren herkennen de charmes van het vakgebied niet", "Manifest veilig fietsen", "Fietsparkeren in de cloud". Huh (?), dit laatste artikel sla ik maar eens open - het blijkt over de technische oplossingen voor het management en betaling via de OV-chipkaart van de fietsenstalling door gebruikers te gaan. OK, waar gaat het vakgebied naar toe? 

Ik moet onderkennen dat ik een groot deel van de artikelen in de vakbladen niet gelezen heb. Een aantal heb ik vluchtig bekeken bij het doorbladeren destijds. Een enkel artikel heb ik wel gelezen en lees ik nu nog eens terug zoals het eerst genoemde artikel "Files zijn een keuze". Het staat in Vitale Stad, jaargang 2011 nr. 1. In het artikel wordt in 2011 voorspeld dat de files weer zullen toenemen zodra de economie weer aantrekt. Dat hebben we afgelopen jaren inderdaad op het hoofdwegennet zien gebeuren. Het artikel gaat ook in op het destijds ingezette beleid om de stad meer te verdichten zodat ruimtegebruik beperkt wordt én openbaar vervoer en het fietsen een betere kans maken. Het strengere parkeerbeleid moest de automobiliteit naar het stadscentrum beteugelen. Ten aanzien van dit laatste komen vanuit een aantal gemeenten al weer geluiden om het betaald parkeren in het centrum af te schaffen. In de Engelse stad Cardigan leidde een storing aan de parkeermeters gedurende een maand tot een spectaculaire omzet bij de winkeliers. Het gratis parkeren heeft wel degelijk een positief effect op de omzet van winkeliers die het in deze tijden van toenemende bestellingen via Internet zwaar hebben.

Wat ook opvalt in de vakbladen is de aandacht voor de fiets. Fietssnelwegen, fietsparkeren, vergevingsgezinde fietspaden, fietsstad van Europa (Kopenhagen), fiets, fiets, fiets. Ook op de social media is het een hot item. Natuurlijk, de Tour de France waar Robert Gesink (6e) en Bauke Mollema (7e) werden speelt op de achtergrond ook een rol. 

De fiets wordt steeds meer ‘hot’ en is de laatste maanden volop in het nieuws. Gaat het niet om de verkiezing van de fietsstad van de wereld (Kopenhagen met Amsterdam en Utrecht op nummer twee en drie), dan gaat het wel over een half jaar extra levensverwachting als je elke dag fietst of over uitbreiding van het meenemen van de fiets in de trein (gratis of voor bijna niets). Ook de opening van fietsostrades rondom Antwerpen trekken de aandacht. Verder is deze weken de start van de Tour de France in Utrecht ‘hot’ waarbij de stad zelf en de mensen door het dolle heen zijn. Het kan bijna niet gekker, maar toeristen die een slaapplek in Utrecht willen huren rondom de proloog en de 1e etappe zijn niet gek. Slechts een kwart van de door particulieren aangeboden kamers en bedden zijn verhuurd omdat men te hoge prijzen vraagt. De wal keert het schip (met gouden appelen).

Natuurlijk is ook de trein in het nieuws. De parlementaire enquêtecommissie Fyra heeft dagelijkse updates en er is verbazing over de afschaffing van bepaalde treintickets met als gevolg een tariefsverhoging voor de reiziger. Soms moet iemand na de zomervakantie ineens het dubbele betalen om dezelfde ritten te kunnen maken. Dan zou je toch de fiets gaan pakken...

Ouderen gaan steeds meer fietsen en binden de fiets achterop de auto. Elektrische hulp via het voorwiel, de middenas of het achterwiel is bij aanschaf nog de grootste keuze. Zij kopen massaal een elektrische fiets en rijden fluitend de heuvels en bruggen op. Twee vingers in de neus. Ook de meer jongere fietser schaft een elektrische fiets aan en de verwachting is dat het aandeel elektrisch versus gewoon snel zal verschuiven en de verkoop van normale fietsen snel sterk zal afnemen. Vorig jaar was al 19% van de nieuw verkochte fietsen een e-bike.

Wat dat voor effect heeft op het broeikasgas is onduidelijk. Elektrisch fietsen is dan weliswaar gezond en mogelijk dat je dat een half jaar langer kunt doen dan je eerst mocht verwachten, die batterij op de fiets moet ook wel weer eens opgeladen worden. Vreemd eigenlijk dat dit geen perpetuum mobile is. De accu / batterij opladen terwijl je fietst: zet een extra dynamo op je fiets en laadt die batterij ondertussen op. Geen elektriciteit van buitenaf meer nodig. Twee vliegen in één klap: je kan een half jaar langer doorfietsen zonder wroeging over de milieuschade van grijze opgewekte elektriciteit. 
Of je hebt thuis al zonnepanelen of een windmolen staan. Dat is helemaal goed.

Drie artikelen trokken afgelopen maand mijn bijzondere aandacht. 

TWEE
Ook mijn 'chef', Rolf Pieck, leverde recent een bijdrage met het signaleren van een trend: "Het vakgebied staat op een kantelpunt". De eerste uitspraak in dit artikel is direct een binnenkomer: "De individualisering van mobiliteit is in volle gang. Het vakgebied moet zich aanpassen of wordt gemarginaliseerd door grote commerciële partijen". Wordt het vak overgenomen door anderen? Blijkbaar is er geld mee te verdienen - waarom zouden commerciële partijen zich anders gaan bemoeien met ons vakgebied? 

DRIE
Dan tot slot de blog van Richard van Hooijdonk, trendwachter, met de titel The Internet of Things: Gaat internet het fileprobleem oplossen? In de blog wordt ingegaan op de visie van de Britse toezichthouder Ofcom (toezichthouder en mededingingsautoriteit voor de Britse communicatie-industrie) dat:
"The Internet of Things in de komende 10 tot 30 jaar het fileprobleem op zal gaan lossen....". 
In de blog wordt gesteld dat de transportsector als eerste gaat profiteren van The Internet of Things omdat het soepeler laten verlopen van verkeersstromen de economie stimuleert en de verkeersveiligheid wordt verbeterd. De infrastructuur en voertuigen gaan met elkaar communiceren... Dat las ik vandaag ook hier nog weer: Internationaal testcentrum zelfrijdende auto komt naar Flevoland. 
Het effect in de stad van deze ontwikkeling zal zijn dat iemand sneller een lege parkeerplaats vindt en dus meer tijd heeft om te winkelen en geld uit te geven.  

SLOT
Het vakgebied zal dus wel moeten meebewegen met wat de maatschappij vraagt en aan technologische mogelijkheden biedt. Wat dat betreft staan we op een kantelpunt door de diverse technologische ontwikkelingen. 
Als aanpassen niet lukt, dan is het vak inderdaad ten dode opgeschreven. 

Maar dat laten we toch niet gebeuren? Beweeg mee en ga voor een vernieuwd vakgebied!

Vandaag, 26 september 2014, was iedereen in rep en roer over de veertien nieuwe verkeersborden die per 1 januari 2015 van kracht worden.
Update begin januari 2015: invoering wordt uitgesteld tot 1 juli 2015.

Het Ministerie van Infrastructuur en Milieu blijkt in het geheim veertien nieuwe verkeersborden te hebben ontwikkelt die binnenkort van kracht worden. 'Niemand' bleek op de hoogte; zelf de ANWB was volgens Metro niet op de hoogte. Metro noemt het een Tsunami aan nieuwe borden. ANWB meldt dat het in het januarinummer van Kampioen aandacht zal geven aan de nieuwe borden. Eerder lukt niet...

Gedurende de dag komt er steeds meer los en worden de borden meer en meer besproken. Op Twitter, Nu.nl, Parool (wijst naar Verkeerspro) en vervolgens ook bij RTLnieuws en bij NOS zelfs met instructievideo voor in het Journaal. Iedereen lijkt elkaar te willen informeren. Op diverse sites wordt geduid en uitgelegd. Het lijkt niet op te kunnen. Zelfs Geenstijl.nl besteed er (grappig) aandacht aan. 

De Minister komt op in het journaal van RTL en hakkelt zich door de uitleg van de nieuwe borden heen. "Meer duidelijkheid" en "verkeersveiligheid verbeteren" zijn haar kernwoorden, maar verder komt ze niet. John Boender van CROW vertelt op Radio1 waarom het nodig is, hoe de trambaan straks start en eindigt met een nieuw verkeersbord, dat de borden aansluiten op de fietspadborden (blauw en wit) en dat inhalen van tractoren op provinciale wegen gevaarlijk is. Hij haalt de kastanjes voor de Minister uit het vuur.
Overigens was Verkeerspro.nl de eerste die al op 24 september, twee dagen eerder dan deze grote mediahype, twee berichten op de site plaatste met uitleg en duiding. Waarvoor hulde. 

De vraag blijft wel: "is dit nu de nieuwe communicatiestrategie van het ministerie?" 
Dus: Zoveel mogelijk achter de schermen doen; zelfs zonder belangrijke partners als ANWB er bij te betrekken, op 15 september 2014 stilzwijgend een besluit publiceren op www.rijksoverheid.nl en dan afwachten? Het duurt 8 tot 10 dagen, maar dan pakt de media het toch nog op en werkt  zich op één dag voor je in het zweet om het nieuws voor je te verspreiden. Zonder dat je er zelfs maar één persbericht aan hebt besteed? CROW blijkt wel op de hoogte en wordt ingezet om het verhaal te verduidelijken. De Minister blijft hakkelend achter.

Het loopt naar het einde van de reis en de finale voor deze week is in zicht.
Gisteren en vandaag hebben Steve en ik hard gewerkt aan de powerpoint presentatie die we morgen geven aan de opdrachtgever over onze bevindingen van deze week ten aanzien van de verkeersveiligheid. Zo'n powerpoint in elkaar zetten lijkt eenvoudig en snel te kunnen, maar elke sheet vergt toch veel tijd omdat er figuren en animaties inmoeten én we de juiste voorbeelden moeten zien te vinden in één van de 56 video's of één van de 936 foto's die we gemaakt hebben. Dat vergde dus nog de hele dag.

Krantje erbij
Rogier, een andere collega in dit appartement, koopt elke dag een krant en zo ook vandaag. Op de voorpagina staat vandaag groots dat Nederlandse fima's niet meer welkom zijn in de Kingdom. Ook wij zijn een Nederlands bedrijf en kunnen vervolgopdrachten dus wel vergeten. Da's lekker. Alleen maar door zo'n man met wit haar in Den Haag die iedere moslim, ieder land met moslims beledigt, schoffeert en tot in het hart krengt. Waarom hij dat nodig vindt, is mij een raadsel. Natuurlijk is het zo dat het hier anders gaat dan in Nederland en dat er andere wetten en regels zijn. Blijkbaar kunnen zij daar mee leven en voelen zowel mannen als vrouwen zich daar over het algemeen pretig bij. Dat is geen reden om met een sticker te komen en een natie te schofferen en af te branden.

Relax toch!
Aan het einde van de middag eindelijk tijd voor ontspanning in het zwembad. Het is best raar dat ik hier al een week rondhang en nog niet ben wezen zwemmen. Gewoon geen tijd voor gehad.
Het water van het zwembad is zo rond 25 graden en buiten is het in de middag tussen 33 en 35 graden. Tegen vijf uur is het iets koeler en rond 30 graden. Goed weertje dus. Even lekker in de zon en dan eten. Vandaag besluiten we 'midden-oostens' te gaan eten, maar de keuken van Saoedi-Arabië schijnt niet zo goed ontwikkelt te zijn dan die van Jemen. We gaan dus naar een Egyptisch restaurant omdat het Jemense restaurant een half uur rijden is. Ik bestel 'Duck Egyptian art'. Ik ben benieuwd naar het resultaat. Dat smaakt goed. Halverwege de maaltijd komt de ober zeggen dat we de rekening krijgen. Het is zo direct weer 'prayer time' en dan sluiten alle winkels, restaurants maar ook de autogarages en andere bedrijven voor ongeveer een half uur. De deuren gaan dicht en de rolluiken zakken naar beneden. Om te voorkomen dat wij weg zijn als hij terugkomt van de prayer-time, wil hij eerst wel even afrekenen. Dat dan weer wel.

570 verkeersdoden in 2013
Op donderdag 24 april 2014 maakte mevrouw Lidewijde Ongering, Directeur Generaal Bereikbaarheid van het ministerie van Infrastructuur & Milieu, namens de Minister van I&M bekend dat het aantal verkeersdoden in 2013 met 80 mensen is gedaald ten opzichte van 2012. In 2013 verongelukten totaal 570 mensen dodelijk op het Nederlandse wegennet. Het aantal slachtoffers dat met (zwaar) letsel in het ziekenhuis belandde lijkt stabiel en ligt rond 20.000 personen per jaar. En dat is nog steeds veel te hoog.

Het aantal verkeersdoden is een goede indicator van de verkeersveiligheid in een land. De daling in Nederland is gestaag; zeker als je de historische cijfers er bij haalt. In 1972 vielen er nog 3460 verkeersdoden doch sindsdien daalt het aantal. 

De 80-20-regel
Ferry Smith (ANWB) haalde in zijn toespraak op het NVVC2014 de "80-20-regel" aan. Nu niet op de lauweren rusten maar doorpakken met nog meer inspanningen! Die laatste 20% kost mogelijk 80% van de totale inzet tot nu toe...
Het aantal verkeersdoden is in 40 jaar tijd dusdanig gedaald dat 2013 nog slechts 16,5% van het aantal doden in 1972 telt. Om verder richting nul verkeersdoden te gaan vergt mogelijk nog meer dan al gedaan is. Een paar jaar geleden werd al aangegeven dat "het laaghangende fruit" geplukt was en andere maatregelen noodzakelijk zijn. Ferry Smith stelde dat we vanaf nu misschien wel 80% van de reeds gepleegde inspanningen nog te gaan hebben. 

Nieuw doel? Ja, samen naar maximaal 3300 letselslachtoffers in 2033
Het aantal letsel-slachtoffers moet nu naar beneden, en wel in dezelfde mate zoals de daling van het aantal doden sinds 1972. En, kunnen we de daling niet versnellen: niet in 40 jaar naar 16,5% maar in 20 jaar tijd naar maximaal 3300 letselslachtoffers (en nul doden) in het verkeer. Dat betekent dat we in 2023 op maximaal 11.650 letselslachtoffers zitten en in 2033 op maximaal 3300. Per jaar dient dan de reductie 835 letselslachtoffers te worden gehaald. Dat zijn er zijn 2 per dag. Het moet toch haalbaar zijn om twee mensen per dag niet in het ziekenhuis te laten belanden?

infrastructuur dat kan bijdragen aan een veiligere weg en veiliger gedrag. Veel is al bedacht en uitgevoerd. Een nieuwe diamant vinden is nog niet zo gemakkelijk.... Ik neem de handschoen van Ferry op en kom met iets nieuws; nog voor mijn 55e jaar (2018) zodat voor mijn 70e (2033) het doel van maximaal 3300 letselslachtoffers is bereikt; mede door mijn "diamant". Dat zou mooi zijn. Anders blijft het triest, elke dag weer.

Als ik de mapjes op m'n computer met foto-momenten van vakanties, verjaardagen en andere bijzonder gelegenheden bekijk, dan vallen een paar dingen op. Het zijn bijna allemaal de gangbare momenten waarop je een fototoestel pakt. Maar er zijn toch ook een paar bijzondere mapje met foto's bij.

Reünie
Dit jaar bestond mijn lagere school 55 jaar. De school bestaat na de zomer van 2013 niet meer omdat deze dan is gefuseerd met een andere basisschool. In maart 2013 hielden we voor de laatste keer een reünie in het oude schoolgebouw. Met enkele klasgenoten terugkijken naar 'vroegur' met vele herinneringen en het bekijken van oude schoolfoto's. Altijd leuk! 

Portugal en fietsen
In de meivakantie hebben we een rondreis gemaakt door Portugal. Op de luchthaven van Porto bleek een koffer kapot en moesten we die vervangen. Na enkele dagen Porto ging de reis kris-kras door het land en kwamen we o.a. in het natuurgebied rond Mantageis, in Coimbra met Fadozangers, in Nazaré aan de Atlantische Oceaan, in Sintra met vele paleizen en in Lissabon met o.a. de Vasco de Gama toren en -brug. 
M'n broer Jacob verhuisde in juli met zijn vrouw Hester naar Istanbul. Zij wordt de plaatsvervangend Consul en Jacob vliegt regelmatig tussen Turkije en Nederland heen en weer.
De zomervakantie hielden we dichter bij huis. We zijn gaan fietsen rondom Groesbeek (Gld) en rondom Margraten (Lb). Marion bleek deze twee weken last te krijgen van een, wat later bleek, hernia. Precies op dezelfde plek en rugwervel zoals in 2010. 

Marion met hernia
Vanwege een ongelukkige samenstelling van de pijnstillers met andere medicijnen sloeg haar hart op hol en lag ze eind augustus ineens op de hartbewaking. Gelukkig mocht ze na snel weer naar huis, maar al met al is ze enkele maanden thuis gebleven van haar werk. In november is ze weer gaan proberen te werken en vlak voor Kerstmis lijkt alles redelijk goed in orde en werkt ze weer voor 100%. Gelukkig maar. Voor mij betekende dit afgelopen half jaar een wat zwaardere inzet in het huishouden, wasmanden naar zolder tillen, etc. 
Eind september bereik ik een mooie leeftijd: 50.

Werk
Mijn werkgever, Royal Haskoning fuseerde op 1 juli 2012 met DHV tot Royal HaskoningDHV. We hebben er sindsdien bijna 4.000 collega's bij. De fusie is al in 2012 voorgenomen en voorbereid waardoor we op 1 januari 2013 met een totale gereorganiseerde nieuwe organisatie van start gaan. Mijn werk blijft ongeveer hetzelfde, al word ik benoemd tot 'Leading Professional Road Design and Traffic Safety'. Een soort kennis- en ambassadeurs-functie vanuit ons bureau. Dat is mooi en daarmee ben ik één van de 60 Leading Professionals binnen het bedrijf op een totaal van ± 7.500 medewerkers. De laatst jaren heb ik mij toegelegd op de relatie tussen wegontwerp en verkeersveiligheid. 

Dit jaar deed ik (vaak bij nacht en ontij) 40 verkeersveiligheidsaudits en op 29 november 2013 rondde ik mijn 100e auditrapportage af! In mei 2013 haalde ik m'n VCA-diploma dat nodig is om op een autosnelweg te mogen rondlopen (en keren en uitstappen en foto's maken = leuk!).
Veel van de audits deed ik voor de aannemer A-Lanes-A15 waar wij als bureau meelopen in de verbouwing van de A15 tussen Vaanplein en de Maasvlakte. Daarnaast kwamen we ook in Zeeuws-Vlaanderen (N61), Zuid-Limburg (knooppunt Kunderberg A76-A79), Waalwijk (N261-A59), Haarlem (Houtplein) en Roermond (Koniginnelaan). Verder nog twee interne audits van het voorontwerp van de A1/A6 (Schiphol-Amsterdam-Almere) bij de aannemer op kantoor in Diemen. 
Naast deze audits deed ik enkele projecten voor CROW (vertaalslag Basiskenmerken Wegontwerp naar Handboek Wegontwerp; herziening Richtlijn Bewegwijzering; herziening Handboek Wegontwerp - deel gebiedsontsluitingswegen en 'Draagconstructies Bewegwijzering') en voor provincie Zeeland (Uitwijkroute Vlaketunnel; ontwerp 2 turborotondes en ontwerp herinrichting N57 en N59). Als docent van de cursus verkeersveiligheidsaudits mocht ik weer nieuwe mensen opleiden, deelnemen aan de workshop over 'bus op vluchtstrook' en schreef ik een blog voor de website verkeerskunde.nl. Het is een druk en bewogen jaar geweest.

In de toekomst kijken is altijd moeilijk. Voor ons gezin staan een aantal dingen al wel vast. Simone, de oudste, zal in februari klaar zijn met haar Bachalor Scheikunde. Wij zullen eind februari Jacob & Hesther in Istanbul bezoeken. In juli is de trouwdatum van m'n dochter Esther gepland. Iets moois om naar uit te kijken.

Onbekend is nog hoeveel turborotondes ik dit jaar weer zal kunnen bijtellen bij het aantal van 317 die ik tot nu toe op Google-kaart heb verzameld. Afgelopen jaar steeg het met 30 stuks!
Verder is onbekend hoeveel audits ik komend jaar weer mag uitvoeren en of we daarmee de verkeersveiligheid ietsje vergroten. Dat zou mooi zijn.

Of 2014 net zo'n bewogen jaar wordt zullen we gaan zien. Ik wens uiteraard dat het voor iedereen een goed, gezond, gelukkig én verkeersveilig jaar zal worden!