Verkeer | Verkeersveiligheid | Vorm
  • Home
  • Verkeer
    • Verkeerskunde
    • Verkeer uitgelegd
    • Verkeerskundige links
    • Verkeersfilms
    • Ietsje mis
  • Verkeersveiligheid
    • Verkeersveiligheid
    • Verkeersveiligheidsaudit
    • Uitgevoerde verkeersveiligheidsaudits
    • Triest
  • Vorm
    • Vormgeving
    • Turborotondes >
      • Wat is een turborotonde?
      • Eisen aan turborotonde
      • Hoe moet ik op een turborotonde rijden?
      • Types
      • Locaties
      • Onderzoek en promotie
    • Bijzondere kruispunten
  • Blog
  • Nader kennismaken
    • Motivatie voor deze site
    • Maak kennis
    • Publicaties
    • Stel een vraag
  • Zoeken
    • Adverteren

18 mei 2014 - Een dag uit het leven van een Jeddah-adviseur

18/5/2014

 
Foto
Als ik vandaag na een goede nachtrust in het appartement beneden kom, zijn de twee collega’s al op en druk bezig achter hun laptop. Pardon? Het is zondagmorgen kwart over zeven. Wat is er aan de hand? Rogier blijkt al druk te zijn omdat vanmorgen Craig, het hoofd van de adviesgroep Transport UK-north uit Engeland arriveert. Steve is al druk omdat Craig zijn directe baas is en hij hem welkom wil heten. OK, twee drukke collega’s dus die nog niet ontbeten hebben. Om half acht stapt Craig het appartement binnen na een directe vlucht uit London. Ik heb hem in 2008 in Birmingham ontmoet tijdens een kennismaking tussen de NL- en UK-collega’s. Hij is geen steek veranderd.

Geen printer?
Na mijn ontbijt reizen Steve en ik naar het kantoor. We moeten nog de presentatie printen en andere dingen die we vanmorgen uitdelen aan de klant. Vandaag gaan we naar het kantoor van Hyder, het adviesbureau uit de UK dat de stad Jeddah heeft ingehuurd om de vier projecten aan te besteden en te begeleiden. Uiteraard hebben we op het moment suprême problemen om de draadloze printer aan de praat te krijgen. Dat is altijd zo als de wet van Murphy om de hoek komt kijken. Maar deze printer blijkt ook e-mails te kunnen verwerken! De eerste PDF rolt er geprint en wel uit – dat is dus de manier in dit kantoor… Om 11 uur hebben de we afspraak op het kantoor van Hyder, dat in het stadhuis gehuisvest is. Het stadhuis staat aan de andere kant van de stad en is een half uur rijden; zegt Ghylem, onze chauffeur. Natuurlijk is deze zondag hier een gewone werkdag en is het (weer) druk in de stad; alsof het een maandagmorgen in Nederland is. 

Foto10e verdieping van het stadhuis
Iedereen gaat naar het werk en de files stapelen zich op. Ghylem weet uiteraard een binnendoor route, maar dat weten meer (taxi)chauffeurs… Tegen 11 uur zien we het stadhuis in de verte liggen – maar moeten nog wel even een  4-strooks rotonde passeren (10 minuten vanwege  al dat weven op de rotonde en een politieagent die de boel even stilzet) waar ze met 6 rijen dik doorheen willen. Ook ontmoeten we nog een verkeerslicht (130 seconden rood). We komen pas na 11 uur aan. 

Niet welkom?
Er is hier geen hoofdingang of ingang voor bezoekers. De ‘voordeur’ is alleen voor de burgemeester in het pand aangebracht. Wij moeten via de parkeergarage en meelopen met de stroom ambtenaren We lopen met hen mee en gaan via een achteraf deurtje naar binnen. Je zou het bij een eerste bezoek niet direct vinden, maar Ghylem wijst ons de weg. Er is hier ook geen receptie in het stadhuis waar je je aanmeldt en de gastheer je ophaalt. Nee, hier zit een bewaker die medewerkerspasjes “controleert” of de “uitnodigingspapieren” voorzien van stempels en handtekeningen wil zien (die we enkele dagen voorafgaand aan het bezoek eigenlijk hadden moeten regelen, maar niet wisten dat dat moest). Beide toegangs-bewijzen hebben we niet en dat blijkt ook niet erg te zijn. Van Rogier begreep ik dat niemand die papieren heeft omdat het teveel gedoe is. Bezoekers en ambtenaren lopen gewoon door langs de bewaker; die kijkt niet eens…. Dus ook wij lopen met een stalen gezicht door het poortje en we zijn binnen! We gaan met de lift naar de 10e etage. In de lift staan allemaal Saoediërs met baarden en snorren in witte jurken en rood-witte hoofddoeken op. Steve en ik voelen dat we uit de toon vallen met ons colbert en stropdas. Best warm eigenlijk, ineens lange mouwen en een stropdas omgeknoopt. Op etage 8 stapt nog iemand in en zegt ‘yawmoeka said’. De hele lift, behalve Steve en ik, antwoorden vrij hard in koor ‘yawmoeka said’ - goedemorgen. Steve en ik kijken elkaar aan. OK, dat is dus gebruik hier.


FotoGeen tijd om over voetbal te praten
Geen koffie?
We stappen om 11.15 uur het kantoor van Hyder binnen. Ze huren een deel van deze etage en we staan direct op de werkvloer waar 10 mensen onverstoord doorwerken. Niemand kijk op en niemand vraagt met wie we een afspraak hebben. OK, toch even afstappen op zo’n doorwerker en we worden mee genomen naar de hoek van de L-zaal. Nog zo’n zaal met doorwerkers en aan het eind ervan staat een hok met daarin de baas, Brett. Een forse man uit Wales (Steve heeft hem even gecheckt op LinkedIn) die de boel hier duidelijk onder controle heeft. We maken kennis. De eerste vraag van hem is of we een beamer nodig hebben. Ja dus. Die hebben ze niet. OK, in een kantoor met zo’n 30 man (ook hier geen vrouwen) is dus geen beamer beschikbaar?? Vreemd. 

Maar, er kan wel een beeldscherm geregeld worden…. Ja, prima – doe dat dan maar. Ergens van een nog leeg bureau wordt een beeldscherm losgetrokken en wij lopen alvast naar het vergaderzaaltje. We starten de boel op en zijn binnen enkele minuten klaar. Waar blijft de rest? Naast Brett verwachten we nog drie mensen, maar niemand komt opdagen, ook Brett is verdwenen. We wachten en wachten en kijken de zaal met doorwerkers over. Waar blijven die lui en waarom laten ze hun gasten wachten? Is het tactiek? Is het laten zien wie de baas is? OK, daar komen ze (pas). We starten dus daadwerkelijk om 11.30 uur. Gastheerschap moeten ze echter nog leren. Geen kan koffie of thee, zelfs geen fles water voor de dorst. Ik krijg langzaam warme oksels in dit jasje met dasje.

Steve doet de introductie en Brett hakt er meteen vijf minuten op in. Of we weten hoe het er hier aan toegaat en dat de infrastructuur in Jeddah grote aanpassingen nodig heeft en dat hij veel van ons als
verkeersveiligheidsauditors verwacht. De toon is gezet. We lopen onze presentatie door en blijken wat open deuren in te trappen; iets dat Steve in de introductie al heeft aangegeven. Er schuift ineens een vijfde man aan. OK, welkom. Er ontstaat toch een levendige discussie over wat wij denken dat nodig
is en de vijf mannen onderschrijven dat gelukkig. Er blijkt toch iets van een gezamenlijk doel te zijn: verbetering van de huidige infrastructuur en van de verkeersveiligheid. Ook wordt onderkend dat de rijopleiding, educatie en het verkeersgedrag van de Jeddah-ers moet veranderen én de politie meer moet
handhaven en bonnen uitdelen. Gedurende het overleg voel ik m’n oksels steeds meer gaan klotsen. Wat heb ik het warm. Maar tegen het einde van de presentatie nog m’n jasje uitdoen? Dat doe ik natuurlijk niet.

FotoUitzicht over de haven vanaf de 10e etage
Na afloop van het overleg schudden we handen en weg zijn de mannen. Wij blijven verbouwereerd achter. Niet napraten of nog wat nader kennismaken? De vijf mannen hebben blijkbaar belangrijker dingen te doen. Ik kijk naar buiten en vanaf de 10e etage heb ik een mooi uitzicht over de omgeving. Dit was dus de kennismaking met de opdrachtgever. Buiten doe ik snel m’n stropdas af en jasje uit. Het is alweer mooi weer het het blijft maar warm. Rogier en Craig halen ons op en we rijden naar het airco-appartement. Gelukkig tijd om even op een lagere lichaamstemperatuur te komen.

Geen kamelen?
Vanmiddag heb ik eindelijk even vrijaf. Het werk is gedaan. Ik turf de dagen: vanaf maandag 5 mei tot vandaag, zondag 18 mei heb ik geen weekend gehad. Morgen vlieg ik terug naar huis en dinsdag 20 mei is om 9 uur alweer de eerstvolgende afspraak. Ik neem mij voor om a.s. woensdag m’n vrije tijd in te halen. Het wordt anders te gek.

Foto
Rogier heeft aangeboden om Steve en mij op deze vrije zondagmiddag mee te nemen naar de woestijn om kamelen te zien. Dat is aan de ene kant leuk, maar aan de andere kant ook weer twee uur in de auto. Toch ga ik mee omdat je niet elke dag een woestijn met kamelen kunt zien. Uiteindelijk rijden we 90 kilometer over de snelweg heen en zien totaal drie kamelen als stipjes in de verte. Dan draaien we maar om en rijden dezelfde weg weer terug. Ik zie twee van de drie kamelen die we al eerder zagen. Een foto maken met 120 km/uur is niet gemakkelijk en het lukt mij niet de beesten op de foto te krijgen. Wel passeren we tenten waarin waarschijnlijk bedoeïenen wonen. Daarvan een foto maken lukt wel.


FotoZien we toch nog een kameel op een rotonde staan
Geen taxi?
Op de terugweg stappen Steve en ik uit bij de Red Sea Mall om wat souvenirs te zoeken. De Mall is zo groot dat we eigenlijk verdwalen maar tijdens het verdwaalt zijn vinden we dan toch de enige winkel waarnaar we op zoek waren. Tevreden lopen we naar buiten en mijn bril beslaat van het temperatuurverschil en groot verschil in luchtvochtigheid. Bij de weg langs de Mall rijden normaal veel taxi’s maar nu niet. We besluiten dan maar te gaan lopen (20 minuten in de warmte is niet zo aantrekkelijk vooruitzicht) maar gelukkig komt er na 5 minuten lopen toch een taxi aan. We stappen in en vragen de prijs voor de korte rit (4 á 5 minuten). De taxichauffeur vertelt dat het een ‘vrije gift’ is omdat hij toch al de kant op reed die wij op moeten. Ondertussen laat jij vallen dat hij de taxi dagelijks huurt van de firma voor 140 SAR (± €25,-) en maar moet zien dat hij dat geld er dagelijks uithaalt. We sponseren hem met 10 SAR (± €2,-) voor de rit en hij is tevreden.

In het appartement pak ik m’n koffers al zo ver mogelijk in. Straks ga ik met Rogier mee naar het Britse Consulaat. Daar is een ‘Wellfare-meeting’ en ik ben nieuwsgierig hoe dat er uit ziet. Dit is de verdekte term om bijeen te komen met geloofsgenoten in Jeddah die niet in de moskee komen. Het consulaat is
Brits grondgebied en stelt de zaal beschikbaar. Vooraf ben ik door Rogier aangemeld omdat ze willen weten wie er binnen stapt. De meeting is hartelijk en open. We zingen en luisteren. Dit uur vormt een mooie afsluiting van deze week.  

Om 21.00 uur gaan we met z’n vieren nog even eten in de Red Sea Mall en om 22.30 uur duik ik m’n bed in. Morgen om 3.40 uur gaat de wekker. Om 4 uur staat Ghylem op de stoep en om 6.15 uur gaat het vliegtuig. Het is warm in m’n slaapkamer. Vanmorgen ben ik vergeten de airco op 21 graden te zetten. Het is nu zweten en moeilijk de slaap te vatten…


Comments are closed.

    Archives

    Augustus 2017
    April 2017
    December 2016
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Januari 2016
    Oktober 2015
    Augustus 2015
    Juni 2015
    April 2015
    Februari 2015
    Januari 2015
    September 2014
    Juni 2014
    Mei 2014
    April 2014
    Januari 2014
    December 2013
    November 2013
    Oktober 2013
    Augustus 2013
    Juli 2013
    Juni 2013
    Maart 2013
    Februari 2013
    Januari 2013
    December 2012
    November 2012
    Oktober 2012
    September 2012
    Augustus 2012
    Juli 2012
    Juni 2012
    Mei 2012
    April 2012
    Maart 2012
    Februari 2012
    Januari 2012

    Foto

    RSS-feed

    Categories

    Alles
    130 Km
    Arcgis Explorer
    Bkw
    Communicatie
    Elektrisch Rijden
    Evalueren
    Fietsen
    Google/maps
    Jeddah
    Kerst
    Mobiliteit
    Nvvc
    Rechtspraak
    Toekomst
    Turborotonde
    Verkeer
    Verkeersfilms
    Verkeersveiligheid
    Verkeersveiligheidsaudit
    Vorm
    Website
    Weggedrag
    Wegontwerp
    Winter

Powered by Create your own unique website with customizable templates.