Boven Jordanië. Om 3.40 uur gaat de wekker van m’n telefoon. Ik schrik wakker en realiseer mij dat vanavond weer thuis ben. Als de terugreis goed gaat. Geen spannende dag vandaag. Ghylem is er om 4 uur en brengt mij naar het vliegveld. Het is rustig op de weg en, ook al is het moeilijk om Ghylem te verstaan, ik probeer toch een praatje met hem aan te knopen. Hoe vaak en hoelang hij naar Pakistan terug gaat (één keer per jaar 2 maanden), hoe de automobilisten hier rijden (ik begrijp van hem dat jongens op hun 18e eerst een aantal lessen van hun vader krijgen en dan naar het rijbewijsbureau gaan, 4000 SAR / € 800,- betalen en zo hun rijbewijs ‘kopen’) en dat het daarom zo’n zooitje op de weg is hier. Om half vijf check ik in en dan is het wachten op vertrek. De zon is inmiddels op als het vliegtuig opstijgt om 6.15 uur.
Jeruzalem Ik zie lijnen in de woestijn; lijnen van riviertjes lijkt het, maar als ik goed kijk, dan zijn het zandrivieren. Ik maak wat foto’s van boven en laat die aan Ma’mon zien die na de tussenstop in Amman naast mij zit. Hij vertelt dat er in Jordanië en Palestina geen rivieren zijn. Hij is onderweg naar de vakbeurs voor veehouderij en voedsel (VIV Europe 2014) in Utrecht en Ma'mon is landbouwkundig ingenieur in Jordanië en Palistina. Het halve vliegtuig blijkt elkaar te kennen en van Ma’mon begrijp ik dat ze allemaal naar diezelfde beurs in Utrecht gaan. Bekenden uit de vakwereld dus. Achter mij hoor ik, nog vóór dat we opstijgen, een enorm snurken. Ze lachen allemaal omdat ze de snurker kennen. Boven Jeruzalem wordt iedereen onrustig en er wordt heen en weer in het Arabisch naar punten beneden gewezen. Ze willen allemaal bijna uit het raampje hangen om hun eigen stadje of dorp te zien. Ik beloof de foto van de gouden koepel van de moskee in Jeruzalem aan Ma’mon te mailen. Op de foto kan ik de gouden koepel niet ontdekken... zelfs niet met google/maps erbij. Je moet echt weten waar je moet kijken.
Lijnen in de woestijn
Tot slot. Deze zin kan op twee manieren worden gelezen.
De lijnen die ik beneden mij zie in de woestijn vormen een mooi schouwspel. Kronkelend door het berglandschap, met af en toe een glinstering van een bijna opgedroogde rivier.
Lijnen in de woestijn? Je zou denken dat het niet zo moeilijk zou moeten zijn, maar in Jeddah – stad in
de woestijn – is dat niet eenvoudig gebleken. Elke middag en avond buiten de deur eten is niet goed voor de kilo’s….
Lijnen in de woestijn
Tot slot. Deze zin kan op twee manieren worden gelezen.
De lijnen die ik beneden mij zie in de woestijn vormen een mooi schouwspel. Kronkelend door het berglandschap, met af en toe een glinstering van een bijna opgedroogde rivier.
Lijnen in de woestijn? Je zou denken dat het niet zo moeilijk zou moeten zijn, maar in Jeddah – stad in
de woestijn – is dat niet eenvoudig gebleken. Elke middag en avond buiten de deur eten is niet goed voor de kilo’s….
RSS-feed
